Logo, voltaba á casa.

Un tigre azul esperábame contigo, e ós poucos, iámolo soterrando de vagar, entre canción e canción, entre baile e baile; deitándolle a area nos ollos e nas patas, esperando a que medrasen mapoulas entre os dentes ou a que caese enfermo de tanta marea sen chuvia.

 

 

          SOMOS

          COMA DOUS NENOS TRISTES

          NO MEDIO DAS ORTIGAS

          ATRAPANDO CASCARRUBIAS E SALTÓNS

          DETRÁS DAS PERSIANAS

          MENTRES TODOS DORMEN

          NA VENTÁ DA CASA

 

          ATRAPANDO CASCARRUBIAS E SALTÓNS

          COS OLLOS PECHADOS

 

 

          ONDE CASE QUE É IMPOSIBLE

          QUE SE REFLICTA A LÚA.

 

[Estevo Creus,  Areados, (Cees, 1971-)]

 

 

| entrada | Llibre del Tigre | sčrieAlfa | varia | Berliner Mauer |